آیا با مراحل ارتودنسی به عنوان یکی از درمانهای رایج در دندانپزشکی، آشنا هستید؟ بسیاری از افراد تصور می‌کنند در یک جلسه به متخصص ارتودنسی مراجعه کرده و در همان جلسه بریس ها روی دندان هایشان نصب می‌شود. چند ماهی صبر می‌کنند و بعد از همتراز شدن دندان هایشان باز هم به مطب متخصص می‌روند و براکت ها را برمی‌دارند.
مراحل ارتودنسی دندان به این سادگی نیست. استفاده از درمان ارتودنسی به سلامت دهانی، دندان‌ها و لبخندی زیبا کمک می‌کند. همچنین ازآنجایی‌که دندان‌های صاف و همتراز راحت‌تر تمیز می‌شوند، در نتیجه کمتر مستعد پوسیدگی هستند.
ارتودنسی در 6 مرحله انجام می‌گیرد که در ادامه قصد داریم با فیلم ارتودنسی دندان، این مراحل را معرفی کنیم.
فهرست مطالب
مراحل ارتودنسی دندان با فیلم و عکس
مراحل انجام ارتودنسی شامل 6 مرحله اصلی است که در این بخش به آنها می‌پردازیم.
انتخاب متخصص ارتودنسی خوب
مانند پیدا کردن هر پزشک خوب در تخصص‌های دیگر، باید وقتی را صرف پیدا کردن ارتودنتیست مناسب برای خود یا فرزندتان کنید.
ویژگی‌های مهمی که در یک دکتر ارتودنسی باید به دنبال آنها باشید عبارت‌اند از:
- صلاحیت‌ها و اعتبار علمی: پس از پنج سال تحصیل در دندانپزشکی عمومی و دو سال تجربه بالینی کار به‌عنوان دندانپزشک، یک متخصص ارتودنسی سه سال دیگر را برای گرفتن تخصص در این زمینه به تحصیل می‌پردازد.
- شهرت: علاوه بر صلاحیت‌های علمی، شهرت یک متخصص ارتودنسی کاملاً مشهود است، درحالی‌که مجموعه‌ای از نتایجی که به دست آورده‌اند نیز نشان‌دهنده میزان حرفه‌ای بودن کار آنها است.
- محیط مناسب: بسیار مهم است که در کلینیک ارتودنسی که انتخاب می‌کنید احساس خوشایند و راحتی داشته باشید. مواردی که باید در نظر گرفته شود عبارت‌اند از نگرش کارکنان، نظافت عمومی کلینیک، سن و وضعیت تجهیزات.
علاوه‌براین، متخصص ارتودنسی باید در دسترس باشد و برای توضیح روند و گزینه‌های درمان با شما صحبت کند.
مطالب مرتبط [ بهترین متخصص ارتودنسی در تهران ]
ارزیابی اولیه توسط متخصص
در اولین جلسه، متخصص وضعیت کلی فک و دندان‌های شما را ارزیابی می‌کند. این ارزیابی مشخص کننده درمانهای مورد نیاز شماست.
در حالت ایده‌آل، بهتر است ارتودنسی از سن 7 سالگی به بعد آغاز شود. پس اگر می‌خواهید دندان‌های فرزند یا عضو کوچک‌تر خانواده خود را ارتودنسی کنید، باید از 7 سالگی عبور کرده باشد. چون در این سن بسیاری از دندان‌های دائمی شروع به رویش کرده‌اند و متخصص ارتودنسی می‌تواند مشکلات احتمالی را مشخص کند.
فیلم ارتودنسی دندان
در ادامه با نمایش فیلم ارتودنسی دندان، میتوانید با مراحل آن آشنا شوید.
نکته مهم این است که در برخی موارد، این ارزیابی امکان مداخله زودهنگام را فراهم می‌کند که می‌تواند منجر به درمان ارتودنسی شده و احتمال کشیدن دندان را کاهش دهد.
اگر درمان ارتودنسی محتمل به نظر می‌رسد، متخصص ارتودنسی پس‌ازآن از اشعه ایکس، تصاویر یا اسکن دیجیتالی از دهان برای کمک به برنامه‌ریزی برای درمان کمک می‌گیرد.
اطلاعاتی که شما دریافت خواهید کرد
در این مرحله ارتودنسی دندان، هنگامی‌که متخصص ارتودنسی شما یک برنامه درمانی را پیشنهاد کرد، مهم است که دقیقاً متوجه شوید که شما درگیر چه چیزهایی خواهید بود، از جمله شیوه ارتودنسی، محدوده زمانی تخمین زده شده و هزینه نهایی درمان.
به صورت کلی، یک ارتودنتیست باید برای موارد زیر وقت بگذارد:
- انواع وسایل مورد استفاده را توضیح دهد.
- مدت‌زمان درمان و آنچه را که در هر قرار ملاقات میتوانید انتظار داشته باشید را توضیح دهد.
- به تمام سؤالات شما در رابطه با درمان ارتودنسی پاسخ داده و در مورد مباحث مالی صحبت کرده و توضیحات شفاف ارائه دهد. اکثر ارتودنتیست‌ها مطابق با شرایط مالی شما، یک برنامه پرداخت هزینه ارائه می‌کنند.
شروع درمان
گفتیم که ارتودنتیست‌ها مراحل ارتودنسی دندان را با استفاده از اسکن‌های دقیق، اشعه ایکس و تصاویر شروع می‌کنند تا دستگاه‌های مخصوص دهان شما را به‌صورت سفارشی ساخته یا ادامه روند درمانی را برنامه‌ریزی کنند.
در بخش بعدی و در یک جلسه، اتصال اولیه براکت‌ها به دندان‌ها اجرا شده و سیم قوس‌دار برای اتصال براکت‌ها به یکدیگر در دهان قرار می‌گیرد. این کار حدود یک ساعت طول می‌کشد، این جلسه شامل آموزش در مورد مراقبت از بریس و بهداشت دهان در طول درمان نیز خواهد بود.
قالب گیری
قالب‌گیری یکی از مراحل مهم در درمان ارتودنسی است که قبل از نصب براکت‌ها انجام می‌شود. این فرآیند به ارتودنتیست کمک می‌کند تا یک مدل دقیق از دهان و دندان‌های شما تهیه کند.
قالب‌گیری معمولاً با استفاده از مواد سیلیکونی یا الاستومری انجام می‌شود که در قالب‌های مخصوص قرار داده شده و به دهان شما وارد می‌شود. پس از چند دقیقه، قالب به‌صورت کامل گرفته شده و دندانپزشک می‌تواند آن را برای ساختن دستگاه‌های ارتودنسی مناسب استفاده کند.
قالب‌گیری باعث می‌شود ارتودنتیست به دقت فضا و موقعیت دندان‌های شما را ارزیابی کرده و براکتهای ارتودنسی را به‌صورت سفارشی و دقیق طراحی و نصب کند.
مراحل ارتودنسی دندان با فیلم
فیلم زیر، نمایی از مراحل ارتودنسی از اول تا آخر است که تصویر واضح‌تری از مراحل ارتودنسی به شما می‌دهد.
ترمیم و نظافت دندان
قبل از شروع درمان ارتودنسی و نصب براکت‌ها، یکی از مراحل مهم ترمیم و نظافت دندان‌ها است. این مرحله اطمینان حاصل می‌کند که دندان‌ها و لثه‌ها در بهترین وضعیت ممکن برای پذیرش و ادامه درمان ارتودنسی قرار دارند.
ترمیم دندان‌ها: اگر دندان‌های شما دچار پوسیدگی، ترک یا شکستگی باشند، باید قبل از نصب براکت‌ها ترمیم شوند. این کار شامل پر کردن حفره‌های دندانی، درمان ریشه (عصب‌کشی) و یا ترمیم دیگر مشکلات دندانی است که ممکن است در طول درمان ارتودنسی تأثیر منفی بگذارد. ترمیم دندان‌ها قبل از ارتودنسی باعث می‌شود که براکت‌ها بر روی سطحی سالم و بدون عیب نصب شوند.
نظافت دندان‌ها: پیش از نصب براکت‌ها، دندان‌ها باید به‌طور کامل تمیز شوند. این شامل جرم‌گیری حرفه‌ای برای از بین بردن پلاک‌ها و جرم‌هایی است که روی سطح دندان‌ها و در نواحی بین دندانی قرار دارند. این نظافت به جلوگیری از تشکیل پوسیدگی‌های جدید و بیماری‌های لثه در طول درمان ارتودنسی کمک می‌کند. همچنین، با از بین بردن پلاک‌ها، براکت‌ها بهتر به دندان‌ها چسبیده و کارایی بهتری خواهند داشت.
پس از انجام ترمیم و نظافت، دندان‌ها آماده مراحل بعدی درمان ارتودنسی خواهند بود.
نصب براکتهای ارتودنسی
پس از انجام مراحل قالب‌گیری، ترمیم و نظافت دندان‌ها، نوبت به نصب براکتهای ارتودنسی می‌رسد که یکی از مراحل اصلی و کلیدی در درمان ارتودنسی است.
مرحله 1- آماده‌سازی دندان‌ها
پیش از نصب براکت‌ها، دندان‌ها باید کاملاً خشک و تمیز شوند. این کار معمولاً با استفاده از هوا و گاز استریل انجام می‌شود تا هیچ رطوبتی روی دندان‌ها باقی نماند. رطوبت می‌تواند مانع چسبیدن براکت‌ها به دندان‌ها شود.
مرحله 2- استفاده از مواد چسبنده
ابتدا یک ماده چسبنده خاص به سطح دندان‌ها اعمال می‌شود. این ماده چسبندگی لازم را برای نصب براکت‌ها فراهم می‌کند. سپس براکت‌ها به‌دقت و به‌طور جداگانه روی هر دندان قرار می‌گیرند. ارتودنتیست با دقت فراوان موقعیت هر براکت را تعیین می‌کند تا مطمئن شود که آنها در جای مناسب قرار گرفته‌اند.
مرحله 3- نصب سیم قوس‌دار
پس از نصب تمامی براکت‌ها، سیم قوس‌دار ارتودنسی که براکت‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند، درون شیارهای براکت‌ها قرار می‌گیرد. این سیم قوس‌دار است که با اعمال فشار به دندان‌ها باعث حرکت و جابجایی آنها به سمت موقعیت صحیح می‌شود.
مرحله 4- محکم کردن سیم
در نهایت، سیم قوس‌دار با استفاده از حلقه‌های لاستیکی کوچک یا گیره‌های مخصوص محکم به براکت‌ها متصل می‌شود. این حلقه‌های لاستیکی ممکن است در رنگ‌های مختلف باشند و به انتخاب بیمار می‌توانند رنگ‌های دلخواهی داشته باشند.
نصب براکت‌ها معمولاً حدود یک ساعت طول می‌کشد و پس از آن شما باید برای چکاپ‌های منظم به ارتودنتیست مراجعه کنید تا تغییرات لازم در سیم‌ها و براکت‌ها اعمال شود.
مراقبت مداوم و مراجعات دوره‌ای
درمان ارتودنسی یک فرآیند است و بخشی از آن شامل مراجعه منظم به متخصص ارتودنسی برای معاینات جدید است. باید در نظر داشته باشید که از بریس به خوبی مراقبت کنید. این مراقبت همراه با برخی تجویزها توسط پزشک صورت می‌گیرد و برای به نتیجه رسیدن درمان شما اهمیت بسیار بالایی دارد.
هنگام طول درمان باید از نظر بهداشت دهان و دندان مراقب باشید و همچنین از مصرف برخی مواد غذایی مانند آب‌نبات‌های چسبناک یا میوه‌های سفت، سبزیجات ترد و آجیل خودداری کنید.
حفظ موقعیت دندان ها
مراحل ارتودنسی دندان پس از جدا کردن براکتهای نصب شده به پایان نمی‌رسد و بخش مهمی از فرآیند ارتودنسی حفظ موقعیت دندان‌ها است.
اکثر بیماران ملزم به نصب نگهدارنده هستند. این نگهدارنده شامل یک سیم قوس دار است که پشت دندان‌ها قرار می‌گیرد و استفاده از آن باعث می‌شود مشکلی در روند درمان به وجود نیاید.
برداشتن براکتهای ارتودنسی
پس از گذراندن دوره درمان و مراحل ارتودنسی، نوبت به برداشتن براکتهای ارتودنسی می‌رسد. این مرحله یکی از لحظات خوشایند برای بیماران است، زیرا نتیجه نهایی درمان قابل مشاهده می‌شود.
مرحله 1- ارزیابی نهایی توسط ارتودنتیست
پیش از برداشتن براکت‌ها، ارتودنتیست وضعیت دندان‌ها را بررسی می‌کند تا مطمئن شود که درمان کامل شده و دندان‌ها در موقعیت مطلوب قرار گرفته‌اند. اگر ارتودنتیست تشخیص دهد که دندان‌ها در وضعیت مطلوبی قرار دارند، فرآیند برداشتن براکت‌ها آغاز می‌شود.
مرحله 2- جدا کردن براکت‌ها
ارتودنتیست از ابزارهای خاصی برای جدا کردن براکت‌ها از دندان‌ها استفاده می‌کند. این ابزارها به‌طور خاص برای این کار طراحی شده‌اند تا براکت‌ها را بدون آسیب رساندن به مینای دندان بردارند. این فرآیند بدون درد است، اما ممکن است کمی فشار یا حس ناچیزی هنگام جدا شدن براکت‌ها احساس شود.
مرحله 3- پاکسازی چسب‌های باقی‌مانده
پس از برداشتن براکت‌ها، مقداری چسب یا رزین روی سطح دندان‌ها باقی می‌ماند که باید کاملاً پاکسازی شود. ارتودنتیست با استفاده از ابزارهای مخصوص و دستگاه‌های پولیش، این مواد را از روی دندان‌ها پاک کرده و سطح دندان‌ها را صاف و براق می‌کند.
مرحله 4- معاینه و بررسی نهایی
بعد از برداشتن براکت‌ها و پاکسازی دندان‌ها، ارتودنتیست مجدداً دندان‌ها را معاینه می‌کند تا از سلامت و وضعیت صحیح آنها اطمینان حاصل کند. اگر همه چیز خوب به نظر برسد، مرحله نهایی درمان آغاز می‌شود.
مرحله 5- گرفتن عکس و ثبت نتایج
در برخی موارد، ارتودنتیست ممکن است عکس‌های جدیدی از دندان‌ها بگیرد تا نتایج نهایی درمان را ثبت کند. این عکس‌ها برای مقایسه با عکس‌های اولیه مفید هستند و می‌توانند تغییرات چشمگیر و موفقیت‌آمیز درمان را نشان دهند.
پس از این مرحله، برای حفظ نتایج به دست آمده، مرحله دیگری به نام “نصب نگهدارنده” ضروری است.
نصب نگهدارنده
پس از برداشتن براکتهای ارتودنسی، برای حفظ نتایج درمان و جلوگیری از بازگشت دندان‌ها به موقعیت اولیه، نصب نگهدارنده یا ریتینر ضروری است. نگهدارنده‌ها به حفظ موقعیت جدید دندان‌ها کمک می‌کنند تا از هدر رفتن تمام تلاش‌ها در طول دوره ارتودنسی جلوگیری شود.
مرحله 1- تعیین نوع نگهدارنده
ارتودنتیست پس از برداشتن براکت‌ها، نوع مناسبی از نگهدارنده را برای شما انتخاب می‌کند. به‌طور کلی، دو نوع نگهدارنده وجود دارد:
- نگهدارنده ثابت: (Fixed Retainer) این نوع نگهدارنده شامل یک سیم نازک است که پشت دندان‌های جلویی فک بالا یا پایین نصب می‌شود. این سیم با استفاده از چسب دندانی به پشت دندان‌ها متصل شده و ثابت می‌ماند. این نوع نگهدارنده نیازی به برداشتن ندارد و به‌طور دائمی روی دندان‌ها باقی می‌ماند.
- نگهدارنده متحرک: (Removable Retainer) این نوع نگهدارنده به‌صورت پلاستیکی یا شفاف است و می‌توان آن را به‌راحتی از دهان خارج کرد. نگهدارنده متحرک باید طبق دستورالعمل ارتودنتیست در ساعات مشخصی از روز یا شب استفاده شود.
مرحله 2- قالب‌گیری برای نگهدارنده
اگر از نگهدارنده متحرک استفاده شود، ارتودنتیست دوباره از دندان‌های شما قالب می‌گیرد تا نگهدارنده‌ای که ساخته می‌شود، کاملاً با شکل و موقعیت جدید دندان‌های شما هماهنگ باشد. این قالب‌گیری مشابه مرحله اول درمان ارتودنسی است.
مرحله 3- نصب یا تحویل نگهدارنده
برای نگهدارنده‌های ثابت، ارتودنتیست سیم را با دقت به پشت دندان‌ها متصل می‌کند. این سیم بسیار نازک است و پس از چند روز به وجود آن عادت خواهید کرد. برای نگهدارنده‌های متحرک، پس از آماده شدن نگهدارنده، آن را به شما تحویل می‌دهند و ارتودنتیست نحوه صحیح قرار دادن و برداشتن آن و همچنین دستورالعمل‌های استفاده را توضیح می‌دهد.
مرحله 4- آموزش و مراقبت از نگهدارنده
ارتودنتیست به شما نحوه مراقبت و تمیز کردن نگهدارنده را آموزش می‌دهد. نگهدارنده‌های متحرک باید به‌طور منظم تمیز شوند تا از تجمع باکتری‌ها و پلاک‌ها جلوگیری شود. همچنین، باید به توصیه‌های ارتودنتیست در مورد مدت زمان استفاده از نگهدارنده به‌دقت عمل کنید تا بهترین نتیجه را از درمان ارتودنسی خود بگیرید.
مرحله 5- مراجعات دوره‌ای
پس از نصب نگهدارنده، شما باید به‌صورت دوره‌ای به ارتودنتیست مراجعه کنید تا وضعیت دندان‌ها و نگهدارنده بررسی شود. این مراجعات معمولاً در ماه‌های اول پس از برداشتن براکت‌ها بیشتر است و سپس به‌مرور زمان کاهش می‌یابد.
با نصب نگهدارنده، درمان ارتودنسی شما به پایان می‌رسد، اما مراقبت مداوم از دندان‌ها و نگهدارنده برای حفظ نتایج به دست آمده اهمیت زیادی دارد.
تفاوت مراحل ارتودنسی نوجوانان و بزرگسالان
موارد زیر نشان‌دهنده تفاوت‌های اصلی بین نوجوانان و بزرگسالان در فرآیند ارتودنسی است، که به دلیل تفاوت در رشد فک، وضعیت دندان‌ها و نیازهای متفاوت هر گروه به وجود می‌آید.
- ارزیابی اولیه:
- نوجوانان: در این مرحله، ارتودنتیست نه تنها وضعیت فعلی دندان‌ها و فک را ارزیابی می‌کند، بلکه رشد فک‌ها و دندان‌ها را در آینده نیز در نظر می‌گیرد. رشد فک‌ها هنوز ادامه دارد و این موضوع می‌تواند در برنامه‌ریزی درمان تأثیرگذار باشد.
- بزرگسالان: ارزیابی اولیه در بزرگسالان شامل بررسی مشکلات احتمالی مانند بیماری‌های لثه، تحلیل استخوان و سایر مشکلات دندانی است. همچنین چون فک‌ها دیگر رشد نمی‌کنند، برنامه‌ریزی درمان با در نظر گرفتن وضعیت ثابت فک‌ها انجام می‌شود.
- قالب‌گیری:
- نوجوانان: قالب‌گیری معمولاً ساده‌تر است و به دلیل تغییرات مداوم دندان‌ها، ممکن است در طول درمان چند بار نیاز به قالب‌گیری مجدد باشد.
- بزرگسالان: قالب‌گیری در بزرگسالان دقیق‌تر و نهایی‌تر انجام می‌شود زیرا تغییرات کمتری در موقعیت دندان‌ها بدون دخالت ارتودنسی رخ می‌دهد.
- ترمیم و نظافت دندان:
- نوجوانان: معمولاً به ترمیم‌های کمتری نیاز دارند و تمرکز بیشتر بر روی رعایت بهداشت دهان و دندان در طول درمان است.
- بزرگسالان: ممکن است قبل از شروع درمان نیاز به ترمیم‌های بیشتری داشته باشند، مانند پر کردن حفره‌ها، درمان ریشه یا ترمیم‌های دیگر.
- نصب براکت‌ها:
- نوجوانان: براکتهای فلزی و روش‌های سنتی بیشتر استفاده می‌شود، زیرا مقاومت بیشتری دارند و رشد فک را بهتر هدایت می‌کنند.
- بزرگسالان: براکتهای شفاف یا اینویزیلاین‌ها ترجیح داده می‌شوند تا ظاهر طبیعی‌تر دندان‌ها حفظ شود.
- مراقبت‌های دوره‌ای:
- نوجوانان: نیاز به مراقبت‌های مداوم و دقیق‌تری دارند تا از آسیب به براکت‌ها جلوگیری شود و رعایت بهداشت به خوبی انجام شود.
- بزرگسالان: مراقبت‌های دوره‌ای همچنان حیاتی است، اما به دلیل همکاری بیشتر بزرگسالان، ممکن است نیاز به مراجعات کمتری برای بررسی بهداشت دهان و دندان داشته باشند.
- برداشتن براکت‌ها:
- نوجوانان: پس از برداشتن براکت‌ها، نیاز به نگهدارنده برای حفظ نتایج است، اما به دلیل ادامه رشد ممکن است نتایج به‌مرور زمان تغییر کنند.
- بزرگسالان: نتایج پس از برداشتن براکت‌ها پایدارتر است، اما استفاده مداوم از نگهدارنده برای جلوگیری از بازگشت دندان‌ها به موقعیت قبلی ضروری است.
- نصب نگهدارنده:
- نوجوانان: نگهدارنده‌ها به‌طور موقت استفاده می‌شوند و ممکن است با گذشت زمان و تغییرات فک‌ها نیاز به تنظیم مجدد داشته باشند.
- بزرگسالان: نگهدارنده‌ها معمولاً به‌صورت طولانی‌مدت استفاده می‌شوند و کمتر نیاز به تنظیمات دارند، زیرا فک‌ها و دندان‌ها تغییرات کمتری دارند.
مراحل ارتودنسی برای درمان ناهنجاری فک
با رشد کودکان، علائم اولیه مشکلات فک ممکن است ظاهر شود. ناهماهنگی‌های رایج فک شامل یک فک بالا یا پایین است که بیش‌ازحد باریک یا پهن است، یا بیش‌ازحد رشد می‌کند یا به‌اندازه کافی رشد نمی‌کند.
همه افراد، از جمله کودکان بالای چهار سال که این مشکلات مربوط به فک را دارند، باید مورد ارزیابی و درمان اولیه توسط متخصصین ارتودنسی/ارتوپدی قرار گیرند.
مرحله اول
درمان مرحله اول برای موارد زیر طراحی شده است:
- همترازی فک بالا و پایین را طوری اصلاح می‌کنند که با هم مرتبط شوند.
- در کودکان رشد فک بالا و پایین را هدایت می‌کنند تا مطمئن شوند که فضای کافی برای رویش دندان‌های دائمی وجود دارد. درمان هنگامی بهترین اثر را دارد که در بخش‌هایی اعمال شود که بیشترین و سریع‌ترین رشد را دارند.
- ازآنجایی‌که بیشتر رشد دندانی در کودکان به سرعت و خیلی زود اتفاق می‌افتد، مراحل ارتودنسی دو فک به آنها کمک زیادی می‌کند. از دستگاه‌های ارتودنسی می‌توان برای اصلاح فرم فک و هدایت فک بالا و پایین به یک تراز مناسب استفاده کرد. می‌توان پایه خوبی ایجاد کرد، در نتیجه فضای کافی برای رویش دندان‌های دائمی ایجاد کرد.
علاوه بر این، درمان مرحله اول می‌تواند از نیاز به روش‌های جراحی برای بهبود همترازی فک و کشیدن دندان‌های دائمی در آینده برای اصلاح شلوغی بیش‌ازحد دهان جلوگیری کند. اگر درمان در مرحله اول به خوبی انجام گیرد، زمان لازم برای مرحله دوم که مرحله پایانی در نظر گرفته می‌شود کاهش پیدا خواهد کرد.
به تعویق انداختن درمان تا بعد از رویش دندان‌های دائمی می‌تواند منجر به ناهماهنگی فک یا شلوغی دندان شود که به دست آوردن نتیجه مطلوب با استفاده از ارتودنسی به تنهایی بسیار سخت است.
باید در نظر داشته باشید که مستندات پزشکی خود همچون رادیوگرافی، مدل دندان ها، عکس از دندان ها و موارد دیگر را برای معاینه همراه خود داشته باشید تا پزشک شیوه درمانی مناسب، طول درمان و دفعات مراجعه به مطب را تعیین کند.
درمان مرحله دوم (پایانی)
محل دقیقی در دهان برای هر دندان وجود دارد، جایی که متناسب با گونه، زبان، فک، مفاصل فک و سایر دندان‌ها باشد. هنگامی‌که این تعادل برقرار شود، دندان‌ها به‌درستی عمل می‌کنند.
اگر بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید و مطابق دستورالعمل از بریس‌ها مراقبت کنید، دندان‌های شما سالم و زیبا می‌مانند. همترازی دندان ها و رفع شلوغی آنها، هدف از درمان فاز دوم است.
در مرحله اول درمان، مشکلات ارتودنسی شناسایی می‌شود، برنامه درمانی ایجاد می‌شود و از دستگاه‌های خاص برای رفع مشکل فک استفاده می‌شود. مرحله دوم درمان که پس از رویش دندان‌های دائمی شروع می‌شود، نیاز به بریس‌هایی دارد که معمولاً برای 6 تا 18 ماه استفاده می‌شوند.
پس‌ازآن، سیم‌های قوس‌دار برای اتصال بریس ها و تثبیت آنها در دهان قرار داده می‌شوند. مرحله دوم درمان هیچ یک از اقدامات تکمیل‌شده در مرحله اول درمان را تکرار نمی‌کند، اما مدت زمان ارتودنسی را به پایان می‌رساند.
مراحل انجام ارتودنسی ثابت
انجام ارتودنسی ثابت نیز مطابق روشی صورت می‌گیرد که در بخش های قبلی به آن پرداخته شد. انجام درمان ارتودنسی یک تصمیم مهم است. یکی از دلایل اصلی، طول مدت نسبتاً طولانی این درمان است.
به‌طورکلی، ممکن است که این درمان بین 6 ماه تا 30 ماه طول بکشد. البته موارد خاصی وجود دارد که ممکن است روند درمان حتی بیشتر طول بکشد.
با انجام ارتودنسی ثابت، دستگاه ارتودنسی تا پایان طول درمان در دهان شما قرار می‌گیرد. این در حالی است که ارتودنسی متحرک بیشتر برای کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این روش، متخصص قالبی از فک بالا و پایین بیمار تهیه کرده و با استفاده از آن پلاکی جهت قرار گرفتن در دهان ساخته می‌شود که قابلیت نصب و برداشتن دارد.
نکات مهم در مراحل ارتودنسی دندان
در این بخش نکات مهمی که در مراحل ارتودنسی باید به آنها توجه ویژه داشته باشید را مرور می کنیم:
انتخاب نوع ارتودنسی
بریس‌های مختلفی وجود دارند که باید یک نمونه را انتخاب کنید. اگرچه بریس‌های سیمی فلزی احتمالاً سنتی‌ترین و رایج‌ترین نوع بریس هستند، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد. گاهی اوقات امکان انتخاب نوع ارتودنسی توسط بیمار وجود دارد. برای این موضوع میتوانید با پزشک خود مشورت کنید.
بیشتر بخوانید ” همه چیز درباره ارتودنسی “
نصب بریس
مرحله نصب بریس، اولین مرحله اجرایی ارتودنسی است. فرآیند قرار گرفتن بریس‌های فلزی نسبتاً سریع است. متخصص ارتودنسی براکتهای کوچکی را به دندان‌های شما می‌چسباند و سپس با استفاده از کش قوس‌دار ارتودنسی، براکت ها را به هم متصل می کند.
ممکن است هنگام گذاشتن این قسمت‌ها کمی روی دندان‌هایتان فشار بیاورد و به همین دلیل ممکن است برای چند روز دهانتان کمی درد داشته باشد، اما این باید به سرعت از بین برود. اگر در این رابطه سؤالی دارید، بهتر است با متخصص ارتودنسی خود صحبت کنید.
خوردن غذاهای سفت و جویدنی
پس از گذشت مدت کوتاهی میتوانید در صورت تمایل غذاهای سفت، ترد یا جویدنی بخورید. ولی در چند روز اول و پس از گذاشتن بریس، شما میتوانید فقط غذاهای نرم بخورید.
مرحله بعد از ارتودنسی
پس از برداشتن بریس، ممکن است بافت لثه‌تان کمی ملتهب شود، اما باید پس از چند روز مسواک زدن و نخ دندان کشیدن خوب برطرف شود. مطمئن شوید که بهداشت دندان خود را به خوبی رعایت می‌کنید.
در ابتدا، ممکن است مینای دندانی که به‌تازگی در معرض آن قرار گرفته است کمی حساس‌تر از حد معمول باشد، در نتیجه غذاهای ترد و جویدنی که قبلا می‌خوردید را در چنین حالتی نخورید.
در این مقاله به بررسی مراحل ارتودنسی Orthodontic Procedures پرداختیم. و مراحل ارتودنسی دندان با فیلم را به شما نشان دادیم، انجام ارتودنسی، فرایندی میان‌مدت و طولانی‌مدت است که باعث می‌شود دندان‌ها و لبخندی زیباتر داشته باشیم و دهانمان از سلامت بیشتری برخوردار باشد.
نظر شما درباره مراحل انجام ارتودنسی چیست؟ آیا با مطالعه این مقاله از کلینیک ایده آل، مجاب به استفاده از درمان ارتودنسی شده‌اید؟ نظرتان را با ما به اشتراک بگذارید.
سوالات متداول
در ادامه به پرسش های پرتکرار شما در مورد روش های انجام ارتودنسی، پاسخ میدهیم.
مراحل تشخیص ارتودنسی شامل چه اقداماتی می‌شود؟
مراحل تشخیص ارتودنسی شامل ارزیابی اولیه فک و دندان‌ها، عکس‌برداری (اشعه ایکس)، قالب‌گیری، و بررسی نیازهای درمانی برای تعیین دقیق نوع و مدت زمان درمان است.
اصلاح فرم دندان‌ها چقدر طول می‌کشد؟
مدت زمان اصلاح فرم دندان‌ها بین 18 تا 24 ماه متغیر است و به شدت ناهنجاری و نوع درمان بستگی دارد.
آیا با برداشتن براکت‌ها، درمان ارتودنسی به پایان می‌رسد؟
خیر، پس از برداشتن براکت‌ها، استفاده از نگهدارنده‌ها برای حفظ نتایج درمان ضروری است و بخشی از مراحل نهایی ارتودنسی محسوب می‌شود.
مراحل ارتودنسی توی اشخاص مختلف با هم فرق میکنه؟